آهنگ Angel by the wings رو دارم گوش میدم و میدونی این موزیک واسم یادآور چه زمانیه؟! سال کنکورم.آبان ماه. می رفتم توی حیاط قدم می زدم و این رو گوش می دادم و میگفتم یعنی میشه سال دیگه این موقع به چیزی که میخوام رسیده باشم؟! قول میدم دیگه فقط با آرامش درس بخونم.قول میدم وقتی موقعیت و جایگاهم توی زندگی رو پیدا کردم دیگه عجله نکنم.با اطمینان و آرامش پیش برم.
و توجیهم برای نگرانی های بی حد و اندازه اون زمانم این بود که الان بین زمین و آسمونم و هر لحظه غفلتم من رو از چیزی که می تونم باشم دور میکنه
و الآن؟ به چندتا از آرزوهام با هم رسیدم و خداروشکر.
اما انگار قولی که به خودم دادم رو گاهی فراموش می کنم.
الآن به خاطر آوردم.و میخوام دوباره بهش عمل کنم :)
سال قبل این موقع حتی تصورش هم نمیکردم یک سال بعد توی همچین موقعیتی باشم.همچین آدمی باشم.و اتفاقات جالب و هیجان انگیزی که واسم افتاد رخ بدن.همشون مثل یه داستانن به قول الف
خدای من .... هیچ تصوری از این شرایط نداشتم.میدونی یعنی چی؟! یعنی یه چیزی فراتر از رویا
شاید از بیرون یکی ببینه ساده باشه.اما سادگیش برای خودم و اونایی که در جریان زندگیم هستن به شدت عجیبه.
یه عجیبِ دوست داشتنی.
یه عجیبِ رنگی
یه سادگی که قراره ازش افسانه بسازیم.
یه سادگی که داره میشه کتاب داستانِ دوست داشتنیِ آینده.
یه زندگی که تقویمِ خاصِ خودش رو داره.
بخش عظیمی از این زیبایی ها رو مدیون میمِ عزیزم هستم و ازش ممنونم و قدرش رو میدونم.
خدایا مرسی...
