تو این مدت دوبار اومدم بنویسم دیدم نمیشه.ولی اگه بیام میخونمتون معمولا :)
چندوقت پیش مصاحبه داشتم،خیلیییییییی از شرایط و کلا رزومه ام خوششون اومد ولی تهش خودمو نپسندیدن :))) حدس بزن چرا؟ چون فرمودن `` خانوم لیمو شما خیلی خیلی آرومید! تو این زمونه آروم بودن خوب نیست.من خودم خیلی میپسندما ولی خب،البته اگه روش کار کنیم اوکیه چون ارزشش رو داره``
کار نکردم.
قبل از اینکه بگم نمیخوام و نمیام و حین اینکه داشتم فکر میکردم حالا چیکار کنم چیکار نکنم از منطقه ی امنم خارج شدم.پامو از گلیمم درازتر کردم.قرار گذاشتم با دکتر دال و در کمال تعجب حمایتم کرد.منم دیگه نترسیدم و فقط ادامه دادم.نه بخاطر اینکه دکتر حمایتم کرد،هدفم از اون قرار فقط گرفتن یه نشونه ی مثبت بین همه ی نشونه های منفی بود چون خودش گفت که توی این راه تنهایی و منم میدونستم.اونقدر سرم شلوغ شد که حتی یادم رفت برم به اون طرف هم بگم نمیخوام :)) تا همین سه روز قبل تا اخرین قطره انرژیم در حال کار کردن بودم،گوش رو گرفتم و چشمم رو بستم روی همه اونهایی که گفتن نمیتونی این کار رو بکنی.برام مهم نیست چی میگن.من فقط میخوام توی اون نقطه امنم نباشم و نترسم.راستش نتیجه اش هم خیلی برام مهمه.
و الان سه روزه که از ترس و استرس وقت تلف میکنم! تلف نمیشه ها،یه عالمه کار ضروری برای انجام دادن دارم که میدم و عملا در روز وقتی برای کارهای غیرمترقبه ندارم ولی کار اصلی اصلی این روزام اونیه که ولش کردم.از این روزهای اخر سال هم استفاده میکنم ولی بی صبرانه منتظر تعطیلاتم که کلاس های دست و پا گیر دانشگاهم که دیگه حوصلشونو ندارم تموم شن و به کارم برسم.
چیزی که براش وقت و انرژی و هزینه میدم برای خودم خیلی بزرگه،برای همه بزرگه وقتی تو چنین شرایطی باشن و اگه نتیجه بده؟وای که اگه نتیجه بده بال در میارم!اصلا اگه نتیجه بده میام اینجا میگم که چی بود چون شما هم احتمالا خوشحال میشین حتی.
و این شد که دیگه دیدم امشب واقعا وقتشه که بنویسم، اونم اینجا.
بچه ها برام انرژی مثبت بفرستین:) همیشه انرژی هاتون و دعاهاتون بهم رسیده *_*
پ.ن: شما هم با بیان مشکل داشتین؟آمار وبلاگم یهو صفر شد و کامنتهای پست کامل پرید و هیچ وبلاگی در ۲۴ ساعت گذشته واسم به روز نشد :/ هنوز هم همین مشکل وجود داره
- پنجشنبه ۱۴ اسفند ۹۹
