سال قبل این موقع سختی درسها و فشار روحی نسبتا زیادی داشتم که ناخودآگاهم انکارش می کرد و حال ظاهریم رو عادی نشون میداد.
دلم چی میخواست؟! که سال بعدش همین موقع روزم رو بهم تبریک بگن!!!
حالا؟ حالا سال بعدش همون موقعست و من اصلا برام مهم نیست که امروز چه روزیه.
حالا انقدر تغییر کردم و اولویت های زندگیم عوض شدن ، انقدر هدف و برنامه و آرزو دارم که یه عنوان واسه یه روز رو دیگه کلا نمیبینم!
فردا کافی شاپ ها و رستوران های مختلفی به مناسبت روز دانشجو تخفیف های 50 درصدی زدن و بچه ها هم رستوران بن جو میز رزرو کردن.با وجود اصرار های زیادشون من نمیرم.از دستم ناراحت میشن و احتمالا چهار تا بد و بیراه هم بهم میگن :)) اما برام مهم نیست. مقاومت در برابر اصرارهاشون کار اسونی برای منی که انچنان توانایی نه گفتن نداشتم اسون نبود اما هم خودم هم اونا باید یاد بگیریم که اولویت های هر کسی توی زندگی متفاوته و قرار نیست همه مثل هم باشیم.
کارهای بسیاااری وجود داره که انجام بدم و لذت ببرم به جای این که برم اونجا.
دارم تمرین می کنم خودِ خودم باشم بدون نگرانی از قضاوت دیگران.دارم تمرین می کنم برای خودم زندگی کنم ... :) دارم هر روز بیشتر موفق میشم!
- جمعه ۱۶ آذر ۹۷
