!…سه نقطه های دل لیمو...!

ارهه ..

فقط هنگام شادی هستن....

خیلى متاسفم عزیزم از اینکه بنویسم بله شاید باید عادت کنى ولى چه میشه کرد..هرچقدر هم گاهى سخت، رسم دنیا همین بوده همیشه و این فقط شامل تو نیست. ما هممون باید این رو بپذیریم و بدونیم که همیشه قرار نیست در سختى هامون یکى که بهش احتیاج داریم کنارمون باشه. بعضى وقت ها باید به این نبودن ها عادت و بیشتر از هرکى به خودمون تکیه کنیم..

:)

باید بپذیرید!!!

منم فقط خودمم و خودم :))

امیدوارم یه روزی اون تنهایی موقع سختی واسمون عادی بشه :)

تنها آفریده شدیم....تنها زندگی میکنیم و تنها میمیریم... اینو همیشه به یاد داشته باش که همه ی لحظاتت فقط خودت مونس خودتی و خودت... شاید بقیه گاهی باشن و مرهمی ولی کلا موقتیه دیگه...

تاحالا تجربش نکردن ...

کائنات دست به دست هم میدن و نسبت به ماها بیشترین لطف رو نثار می‌کنن خلاصه /:

امسال بیشتر از هر وقت دیگه ای خوب تنها بودن رو حس کردم ....یه مدت ناراحت بودم ولی بعد فهمیدم که باید خودم رو تقویت کنم ،و تنهایی جلو رفتن، یکی از کارهایی که آدم باید توش قوی باشه....

:(

برای من هم همینجوریه متاسفانه

همیشه آدما تو سختیا تنهان انگار
...

دیگه ۱۹ سالت شده تنها باید مشکلاتو حل کنی:) ;)

شاید الان که تنهایی  واست سخت باشه 

قوی باش...همچون سروی که تنه اش روی زمین خم شد اما نشکست

همیشه؟؟!!

چون اگه اونا باشن که دیگه سخت ترین لحظات نمیشه!