!…سه نقطه های دل لیمو...!

:(((

خدا رو شکر :))))

کشف مهمی انجام دادید ^_^

حس کردم من دارم این متن رو مینویسم... تمام حس و حآلای من.... یه ساعتایی هست میرم رو تخت میخوابم و زل میزنم به سقف.... ساعتها درگیر چیزیم که خودمم نمدونم چیه... فقط میدونم دلم خوب نیست... دلم مریض شده.... من که خدآی حفظ ظاهرم ... تو اوج غمهام پارسال صدای خندهاآم خونه رو پر میکنه... ماها هیچ وقت اطرافیانمون رو اذیت نمکنیم....ولی تمام غم رو خودمون به جون میخریم..وو گاهی حتی میشیم گوش برآ درد دل آدمای دیگه.....

همه نمیتوانند عادت کنند خوب زندگی کنند ... چون خیلی ها از چشم دیگران حتی حق زندگی را ندارند .

:)

سخت نگیریم کلا:) 

امیدوار بودن واقعا احساس شیرینیه:)))

و من بعد خوندن این پست فکر میکنم که باید بگم تو آدم خیلى قوى هستى و بسیار جاى حسادت دارى 

عنوان!حقیقتا فقط با امید

ارههه سخت نگیریم کلا. حالت خوش باشه همیشه ^_^

من حاضرم همه درد بچه ام به جون خودم باشه

سلام

حال بدمون بخشی ازبازی زندگیمونه فقط باید خیلی گیر نکنیم. مواظب خودت باش لیمو جونم   

امیدوارم حالت خوب شده باشه...چون حداقل درمورد من اینطوریه که وقتی تو حال بد گیر میکنم و خودمو نجات نمیدم...خیلی کش پیدا میکنه.

لیمو هربار میام وبلاگت یاد دوران پشت کنکور خودم میفتم. احساساتم به احساساتت نزدیکه‌. و اون دوران انقدر سختی کشیدم و درعین حال ظاهرمو حفظ کردم که مغزم دلش میخواد این خاطرات رو بندازه دور. واسه همین ناخودآگاه هم کم فکر میکنم به اون دوران و هم به سختی به یاد میارم. اما هربار میام اینجا حس گنگ اون روزارو یادم میاد.

سلام ممنون برای مطالب زیبا