از عشق :: !…سه نقطه های دل لیمو...!

خدایا شکرت :)

بیا به آرزوهای باقی مونده مون قول رسیدن بدیم ...

داریم وسایلمون رو جمع می کنیم ! کوله بار سفرمون رو می بندیم و میریم به شهر آرزوهای دور و درازمون ...

و من ... دارم رویام رو زندگی میکنم

لیمو
يكشنبه ۱۱ آذر ۹۷

۱۶

دلبرا پیش وجودت همه خوبان عدمند...

از آزمایشگاه برگشتم نشستم روی تخت و اتاقی که الان خلوتش فقط واسه خودِ خودمه

عکس هایی که با میم انداختیم رو نگاه می کردم که متوجه یه نکته ی قشنگ شدم :)

توی تمام سلفی ها به جای اینکه لنز دوربین رو نگاه کنه داره به من نگاه می کنه *.*

4.9.97

9:50

لیمو
يكشنبه ۴ آذر ۹۷

۱۳
۹

رویاها رو میشه توی بیداری دید :) [2]

سی آبان 1397

یکی از به یاد موندنی ترین روزهای عمرم بود که خیلی خیلی خوش گذشت :)

کاخ نیاوران ، بوستان نیاوران ، تجریش و بازارهاش و نهایتا فودکورت و مترو

دیروز دیگه تموم نمیشه!

دوازده ساعت دوست داشتنی رو گذروندم

یه پست دیگه با همین عنوان داشتم.اونجا تحقق آرزوهای نوشته شده ام بود.ولی این یکی محقق شدن آرزوی نانوشته امه.

امیدوارم بتونم قدر همه ی داشته های زندگیم رو بدونم...

الان ساعت پنج صبحه! دیشب که رسیدم خوابگاه همینطوری شام نخورده ساعت نه خوابم برد و دو ساعتی هست که بیدارم

کلی درس برا خوندن و کار برا انجام دادن دارم.دوست دارم بیام اینجا خاطراتم رو ثبت کنم اگر فرصت بشه

مرسی از احوالپرسی هاتون.همه چیز خوبه.خداروشکر :)

لیمو
پنجشنبه ۱ آذر ۹۷

۱۴
۸

دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد؟!

سه شنبه میانترم دارم.شنبه ی بعدش هم باز میانترم دارم

این شنبه هم قراره استاد آز درس تخصصیم پوستم رو بخاطر غیبت قبلی که توی راه بودم بکنه :))

الان می تونستم یک عالمه استرس داشته باشم و روزگار رو به کام خودم تلخ کنم!

اما از دیشب که فهمیدم چهارشنبه قراره میم رو ببینم پر از ذوق و هیجانم :))

نه تنها میم بلکه سه تا از بهترینها :)

به قول خودش یه قرار پنج نفره ی به یاد ماندنی خواهد بود ...

دو تا از کلاس های اجباریم چهارشنبه هستن که نمیتونم برم و باید با فشرده کردن برنامم جبرانشون کنم.

خوشحالم :)

لیمو
پنجشنبه ۲۴ آبان ۹۷

۲۲

رویاها رو میشه توی بیداری دید :)

اون دفترچه قرمز کوچولوی یادداشتم بود؟که من آرزوها و برنامه هامو توش مینوشتم؟! همون

الان داشتم میخوندمش

جلوی خیلی از آرزوهام میتونم تیک بزنم ! واسشون وقت گذاشتم ، تلاش کردم و بهشون رسیدم

اما الان تیک نزدم.گذاشتم فردا بعد از آزمایشگاه برم یه گوشه توی محوطه دانشگاه تنها بشینم و با خیال راحت موزیک گوش بدم و تیک های پر از ذوقم رو کنارشون بزنم!

عصرش هم برای شاد کردن خودم دستش رو میگیرم و برای اولین بار میبرم پیست دوچرخه سواری اینجا.همه انرژیمون رو تخلیه میکنیم :)

توی دفترچه ام یه جا نوشتم دوچرخه شخصی خودم رو داشته باشم! اما الان نمیشه.حتی میتونم با ذکر دلیل و اعمال تغییرات جزیی جلوی اون آرزوم هم تیک بزنم :دی

و شاید قشنگ ترین تیکش اون جایی میشه که چندین مورد تحقیق و پژوهش توی زمینه های مختلف بود و الآن با ورود به رشته تحصیلیم میتونم با خیال راحت بهشون بپردازم *.*

لیمو
سه شنبه ۲۴ مهر ۹۷

۱۴
۱۰

اما حدود 40 تا کامنت دیگه مونده که تایید کنم و جواب بدم خصوصی هاشونو و خیلی خیلی سرم شلوغه.حتی دلم نمیاد کامنتهای این پست رو هم ببندم تا زمانی که اونا رو تایید کنم بس شما خوب و مهربونید.ببخشید که دیر جواب داده میشه.

واسه همین فقط همین رو گوشزد کنم صرف ادامه ی پست قبلی که

به شدت یاد 12 مهرماه سال 1397 بخیر :)

و اینکه امروز بعد از یک هفته که اومدم اینجا یادم اومده کجام و دلم واسه خونه تنگ شده.از وقتی اومدم هیچ حس بدی نداشتم.دلتنگیم هم خیلی قابل لمس نبود یا شاید هم درکش نکرده بودم

اما عصر یک لحظه بدجوری دلم گرفت و هوای خونه و خانواده داشت و رفتم اتاق الف و گریه کردم

الان بهترم

فردا باز کلاس ها شروع میشه و سرم شلوغتر میشه و یادم میره! اما فقط یادم میره.مسئله باقی می مونه

لیمو
شنبه ۱۴ مهر ۹۷

۱۷
۹

پنجشنبه ی موعود

شهر خودمون که بودم با اینکه اکثر خیابون ها و مسیرها رو بلد بودم باز هم تنهایی جایی نرفتم

همیشه با خانواده بودم.

و الان یک هفته ست که اینجام.مثل ماهیی که از یه ظرف امن رهاش کردن توی دریا

سیر فوق العاده قشنگی رو دارم طی میکنم

چند بار با هم اتاقی هام از دانشگاه رفتیم بیرون و نهایتا یک کیلومتر دور شدیم و برگشتیم :)) که خب اون چیزی نبود

و الآن؟! ساعت هشت صبحه و یک ساعته که خارج از دانشگاه و تنهام

در مترو به سر میبریم

مسیرها رو هم بلد نیستم ولی دارم به سمت مقصدم حرکت میکنم به هر حال

همچنان که پست مینویسم توصیه های ایمنی مادرجان هم میخونم.کاش وقتی برگشته بودم خوابگاه بهش میگفتم نه قبل از رفتن

و این پست تمام چیزی که میخواستم بنویسم نیست!

ادامه دارد ، شاید

لیمو
پنجشنبه ۱۲ مهر ۹۷

۱۶
۱۷

رفیق همیشگیم

سه سال قبل , 26 شهریور 94 , یه متن تولد با حروف اسمت نوشتم

خیلی فکر کرده بودم تا این ایده رو پیدا کنم!تو گفتی زیباترین تبریک تولدت بوده تا الان

یه جا واست نوشتم ""میم؛یعنی مهربانی،محبت وجود زیبایت"

وچقدر تو این مهربونیتو به رخم کشیدی توی این همه سال

یه جا نوشتم بخشنده ای و چقدر تو تمام این سالها وقتت , حضورت , حمایتت , تعلیماتت و مهرت رو به من بخشیدی

چقدر سخاوتمندانه بچگیهامو تحمل کردی.

و حالا با مامانم تماس میگیری و میگی لیمو بزرگ شده نگرانش نباش!رهاش کن بره دنبال زندگیش

من با تو بزرگ شدم میم! خنده هامو , گریه هامو , شادی و غم هامو دیدی.باهام خندیدی , حتی باهام گریه کردی.هرجا خواستم بودی

و توی تمام این سال ها , یه تصویر خیلی قشنگ از خودت توی ذهنم جا گذاشتی.

امروز تولدته! لحظه ی عوض شدن تاریخ ۲۵ به ۲۶ وقتی تو داشتی من رو نگاه میکردی و حرف میزدی , من داشتم واست آرزو میکردم

داشتم تمام حس های خوب دنیا رو جمع می کردم توی وجودم تا بفرستم سمت تو

آرزوی امسالم واست آرزوته! و میدونم و میدونی آرزوت توی یک کلمه ی فوق العاده خلاصه میشه. هر جا باشی اگه بخوای میتونی این میوه ی آرزوت رو بچینی اما بعد از به دست آوردن اون بهت میگم Dream your dreams and Dont ever let them go

سلامتی و سعادت قرین لحظه هات ...

تولدت مبارک

لیمو
دوشنبه ۲۶ شهریور ۹۷

۱۸

به پایان آمد این دفتر , حکایت همچنان باقی ست!

پریشب خیلی خیلی استرس داشتم.

تلاشهام واسه خوابیدن جواب نمی داد و تا خود صبح بیدار بودم و تو ذهنم داستان میساختم

احتمالاتی که در نظر گرفته بودم اینطوری بود که یا انتخاب سومم قبول میشم و عااالیه و از خوشحالی می میرم رسما! میرم لذت زندگی و درس رو می برم و میام اینجا می نویسم (this is exactly what i want)

یا انتخاب سومم نیست و بعدیاست که خب اونوقت از دیدن نتیجه ام خوشحال میشدم که قبول شدم , اما ذوق زده نه و باید میگشتم دنبال یه دلخوشی دیگه

چون من فقط با سومی حالم خوب بود

حالا شاید بگی پس انتخاب اول و دوم چی؟!

من روز اعلام نتایج قید اون دوتای اولی رو زده بودم.نمیشد آخه!

اولش ترسیدم که نکنه قبول نشم اما یه مدت که گذشت خودم رو قانع کردم که لیمو! واسه اولی و دومی پات رو از گلیمت درازتر کردی جانم! بیخیال! واسه همین حتی احتمالش رو هم ندادم و سعی کردم منطقی فکر کنم.

و باید بگم با دیدن نتیجه ام شوکه شدم چون هیچ پیش زمینه ی فکری واسش نداشتم. اخه یکی از همون دوتا شد! :)

هم می خندیدم هم گریه می کردم و این یکی از زیباترین لحظات زندگیم بود.یکی از اون تناقض های قشنگی که هیچ وقت این مدلش رو تجربه نکرده بودم.

و این قبولی غیرمنتظره ام حالا نشونه و محرکیه واسه پله ی بعدی و آماده ام که با تمام وجود واسش تلاش کنم

الان بی نهایت خوشحالم.

هیجان زده ام.

کنجکاوم واسه اتفاقات پیش رو.

نه دانش آموز دوازده سال گذشته ام , نه پشت کنکوری پارسال و نه معلم تابستون!

قراره برم دانشجو شم.

قراره برم کیلومترها دورتر از خونه.

هم می ترسم هم بی صبرانه منتظرشم.

لیمو
چهارشنبه ۲۱ شهریور ۹۷

۲۱
۵۴

رهایم , رقصان در باد , رهایم

رهایم چون دخترکی در حال دویدن میان گندمزارهای سبز و پیچش باد میان طناب موهایش…!

***************

دعایت می کنم، روزی خودت را گم کنی پیدا شوی در او

دو دست خالیت را پرکنی از حاجت و با او بگویی: بی تو این معنای بودن، سخت بی معناست

برایت آرزو دارم که یک شب، یک نفر با عشق در گوش تو اسم رمز بگذشتن ز شب، دیدار فردا را به یاد آرد

دعایت می کنم، روزی بفهمی ای مسافر، رفتنی هستی ببندی کوله بارت را تو را ای مهربان همراه! تو هم ای خوب من گاهی دعایم کن…

لیمو
سه شنبه ۱۳ شهریور ۹۷

۱۲