بیا بهت بگم چی شده...
دقیقا یازده روزه که فارغ التحصیل شدم و دیگه دانشجوی کارشناسی نیستم.
الان عنوان پست قبلی رو دیدم، یادم نیست چی نوشته بودم ولی اینو بگم که اقدامی برای بهشتی و سایر دانشگاه ها نکردم، کنکور هم ثبت نام نکردم
توی این یازده روز یک روز بی دغدغه نداشتم، یه کار جدید گرفتم که درآمدش از قبلی کمتره ولی بازم خوبه... کارم آسون شده برام چون تجربه ام بالا رفته، به عدد حقوقم هم فکر نمیکنم چون من دوباره از صفر شروع کرده بودم... و تا الان تونستم پول دوتا از کارهایی که میخوام انجام بدم رو در بیارم. ادامه میدم، تا وقتی لازم باشه. خرجم به دلاره! درآمدم ریاله! و میخوام تا جایی که بشه از خانواده کمک نگیرم. از اواسط تابستون دیگه هیچی پول نگرفتم ازشون
وقتی استرسم زیاد میشه، خوابم هم مثل یه تابع خطی باهاش زیاد میشه، ولی من چیزی که این روزها برنامم بهش احتیاج نداره خوابه! به دنبال همین دغدغه و استرس دو روزه که باز آلرژیم اومده سراغم و یک چشم دارم!! الان به زور پای لپتاپ نشسته بودم کار کنم ولی نمیشد، بغضم گرفت یاد وبلاگ افتادم اومدم بنویسم
مقالم دیگه داره به آخرهاش میرسه ولی هنوز کار داره، این که تموم شه و سابمیتش کنم یه بار سنگینی از روی دوشم برداشته میشه چون من مثل استاد راهنما برای هم تیمی هام بودم که هیچ شناختی هم ازشون نداشتم ولی حالا خودم با هزارتا کار و برنامه کمتر به مقاله میرسم، دوست دارم زودتر تموم شه ببندم پرونده ش رو
دارم وارد یه پروژه ای میشم که نه برام درآمد خاصی داره طبق سختی کارش نه رزومه زود بازده، ولی میخوام وارد شم، شدم در واقع! ولی وقتی نتیجه بده هم بد نتیجه میده... فعلا هیچی بیشتر از این نمینویسم تا وقتی که نتیجه بده و بعد بگم.
دکتر ف ک باهام قهر کرده بود دوباره آشتی کرد خودش و منو ادد کرد توی گروه، یه بار هم یه تماس دو ساعته باهام داشت و از شرایط میگفت. راستش من نه از کسی توقعی دارم نه منتظرم کسی دستم رو بگیره و به جایی برسونه، اما خب داشتن یکی اونور که دستش به همه جا بند باشه یکم آرامش بخشه، هر قدر هم تو فقط روی خودت حساب کنی
من انرژی جسمی میخوام، زیاد! که بتونم به همه برنامه هام برسم... دعا میکنید برام؟
و منو ببخشید که کامنتها رو خیلی وقته جواب ندادم، شرمنده دوستهای مهربونمم. به زودی جواب میدم
- جمعه ۱۵ بهمن ۰۰
