حیف که نمیشه همه ی آدمهای مهم زندگیت رو یه جا داشته باشی و دسترسی به نیازهامون سخت میشه وگرنه با مجازی کات فور اور میشدم :d
دارم فکر میکنم چرا آدمها از پشت اسکرین و توی مجازی با هم مهربونترن؟! چرا وقتی توی واقعیت روبروی هم قرار میگیرن خبری از اون شور و علاقه نیست؟
من از آدمهای گرم و پر انرژی و صمیمی خوشم میاد و به جاش تمایلی برای نزدیک شدن به آدمهای خنثی ندارم.حتی گاهی خودم هم خنثی میشم و راضی هم نیستم اما طبیعت همیشگیم این نیست.توی یه جمع هایی ترجیح میدم ساکت باشم وگرنه ...
پستهام جدیدا شبیه توییت شدن اما خودمو قانع میکنم که بلاگم ظرفیتش زیاده و همچنان همینجا مینویسم و توییتر نصب نمیکنم :)))
- چهارشنبه ۴ ارديبهشت ۹۸
