سیمون دوبوار میگه ： اگر روزی فرا برسد که زن نه از سر ضعف , که با قدرت عشق بورزد , دوست داشتن برای او نیز همچون مرد سرچشمه زندگی خواهد بود نه خطری مرگ بار !
دارم به این جمله فکر می کنم
و اگر بخوام مبنای اولیه ام رو این متن قرار بدم باید بگم زن ها رو با تفکر نیازمند بودن یا به عبارتی ضعیف بودن به دنیا میارن و رشد میدن!
زن های خارجی رو نمیدونم اما زن های ایرانی حق دارن.
وقتی همه ی اسطوره های تاریخی مردن , وقتی همه ی ضرب المثل های سمبل قدرت به اسم مردهاست, وقتی همه ی پیامبران و امامان و قدیسان اسلام مرد بودند , وقتی اکثر عوامل کشور مرد هستند ناخودآگاه هم که شده این تصور به وجود میاد که به قدر کافی صلاحیت ندارن.
این فکر مثل درخت در وجود مردان سرزمینمون هم ریشه میکنه و نتیجه اش میشه وضع موجود! خانواده های مردسالار و برچسب های وقیح زدن به مردانی که میخوان از این چرخه ی معیوب خارج شن و برن به سمت و سوی درست
زنانی که دارن آگاه میشن
عده ای از اونها از اون طرف بوم میفتن و انقدر ادای فمنیست بودن رو در میارن که یادشون میره زنانگی کردن و یک سری تفاوتهای جزیی باید پذیرفته شن اما این باعث نمیشه از حقشون بگذرن
عده ای که با وجود اگاهی میپذیرن که ما جنس دومیم و دیگه قرار نیست چیزی عوض بشه
اما آیا حقیقت کل هم همینه؟ قطعا نه.
- يكشنبه ۷ مرداد ۹۷
