!…سه نقطه های دل لیمو...!

حالا طرف رو یکی دوبار ببخشید.

ادمه دیگه گاهی وقتا کارایی میکنه که شایسته نیست

اینکه انتظار دارن هر طور باهات رفتار میکنن باهاشون کنار بیای 

بعد که تو ازش ون دوری میکنی خیلی بااعتماد ب نفس میگن که آره تو بهتره دوستای کمی دور برت باشه 

ینی دلم خونه ها از این مدل آدما با اعتماد به سقف که خودشون خیلی خوب میدونن

سلام

یکیُ میشناسم کلا روزی چند تا جمله  راست به زبون میاره. باقیش، دروغه. خودش میگه من دروغگو نیستم . چاخان میگم. مثلا میگم ماست سیاهه. در حالیکه همه میدونن ماست سفیده. میگه دوست دارم یه چیزی بگم غیر از چیزی که هست. میگم کجایی میگه کوه. الکی میگه. خونه ست. میگم چرا دروغ گفتی؟ میگه دروغ نگفتم. مگه من گفتم رفتم کوه، برای تو تاثری غیر از این  داشت که میگفتم مثلا خونه م یا رفتم دریا؟ مگه کاری داشتی که الان که کوه هستم منصرف بشی از اون کار؟ میگم نه؟ میگه پس الان دُبی هستم. میگه دروغ اونه که تو رو منحرف کنم. باعث بشم نظرت درموردیه چیزی عوض بشه. با جرأت میگه من دروغگو نیستم. تو عمرم اندازه ی انگشتای دستم دروغ نگفتم. ولی چاخان؟ هوووف :)) 

بیخود نیست که خداوند از گناهان بزرگ قلمداد کرده .

همین دوستی که عرض کردم الا زندگیش به این شکله که مثلا خدا نگاش میکنه میگه : عه (با تعجب تازه) عه... این چرا کلا به هیچ صراطی مستقیم نیست؟  بعد خدا هم (نعوذوبالله) ازش میترسه...

یه کم پر حرفی کنم؟

یه داستان قدیمی شبیه داستانهای شهرزاد قصه گو هست که اینچنینه: خدا به حضرتِ عزراییل میگه برو اون پیرمرده رو بمیر و بیا. والا حضرت میره پیشش و میگه من عزراییلم اومدم تو رو بمیرم. پیرمردِ میگه: ببین من از بندگان واقعیِ خدام. عبدِ عبیدش بودم. محرماتو ترک کردمو مستحباتو و اجرا. واجبات که جای خود داره. عزراییل میگه خوب که چی؟ میگه من عمری ازم گذشته و تمام عمر بندگیِ خدا رو کردم. از خدا بخواه یه فرصت بده من نماز ظهر و عصرمو بخونم. 

عزراییل میگه نمیشه که. ای بابا. بعد زنگ میزنه به خدا خدا میگه. نه جونشو بگیر. از عزراییل اصرار و از خدا انکار . از خدا اصرار و از عزراییل انکار. بعد خدا میگه باشه. عواقبش پای خودت. تا نماز عصرش تموم نشده باهاش کار نداشته باش اما به محض اینکه تموم شد. بیارش. 

عزراییل به پیرمرده میگه. اونم نماز ظهرشو میخونه و سجاده رو جمع میکنه. عزراییل که نشسته بودو تکیه داده بود به یه درختو سعی داشت با نیِ پیرمرده یه چیزی بنوازه، نگاهی کرد و گفت : چرا جمعش کردی؟ عصرهم بخون دیگه. پیرمرده یه لبخندی زد و گفت: باشه حالا بعدا میخونم. شاید اصلا نخونم....

خدا گفت دیدی؟ من بنده ی خودمو بهتر میشناسم. اینا همشون دروغگو هستن . این که عبدِ عبیدشون بود .... (تا یه هفته کامنت نمیدم بهت :)))

منم با یکی بیش از حد سازش کردم ولی الان کاملا پشیمونم و دیگه برخورد مهربانانه قبل رو باهاش ندارم :(

زور ادم از این میاد تو کلی هواشو داری بعد اون میاد با رفتارش دلخورت میکنه! اونم از قصد! :|

خواهش میکنم :)

خیلی بده که تو هم درک میکنی منو :(

کاش این رفتارا محو شه از آدما!