عصر کنار باقی مونده های آبشار مامانم داشت به زن عموم میگفت لیمو رو زلزله هم از خواب بیدارش نکرد اما صبح آروم رفتم بالا سرش میگم فندق گم شده چنان پرید که بیا و ببین!
طبق معمول از ترس گربه های دیگه رفته بود زیر بوته های رزماری! قایم شده بود
صبح که دعوت شدیم تفریح با خانواده عمو اولین سوالم این بود که فندق رو چیکار کنیم؟نمیشه که تا عصر تنها
با پیشنهاد من و مخالفت فافا که این از محیط بسته میترسه بردم گذاشتمش صندوق عقب! چهل کیلومتر از خونه دور شدیم و رسیدیم به مقصد اما چطوری؟! با صداهای فندق و ندامت من!
بردمش بیرون توی دره ترسید! بردمش کوه ترسید.بین چمن ها باز ترسید!
خیلی حالت بدی داشت که حتی نمیخوام اینجا بنویسم!
ده دقیقه نگذشت که من و فافا و مامان باز حرکت کردیم سمت خونه که فندق رو بذاریم و بریم
به محض این که رسید خونه دوباره حالت طبیعی گرفت
برگشتیم و حدودای ساعت یک دو بود که رسیدیم پیش بقیه
انقدر خودم رو کنترل کرده بودم گریه نکنم که دور چشمام کامل قرمز شده بود ! تقصیر من بود
کل بازوی چپ و دوتا دستم رو زخم کرده از بس تقلا کرد فرار کنه
و اینطوری شد که یک مسیر 40 کیلومتری رو امروز چهار بار رفتیم و برگشتیم
درسته صبحش عین زهر تلخ بود! اما بعداز ظهر و شبش خوش گذشت... :)
میدونی؟! شد یه خاطره خوب قبل از رفتن! که شاید دوباره تکرار شه
+ما رو باش با کی رفتیم سیزده به در!! میخواستیم فندق رو ببریم مسافرت شمال مثلا!! الآن هم روی کیبورد خوابیده نمیذاره به راحتی تایپ کنم! میو میو میرسونه!!!! :))
+همه ستاره هاتون روشنه! تا همتونو نخونم دیگه پستی نمیذارم! :)
- شنبه ۲۷ مرداد ۹۷
